Eerste onderzoekservaringen met validatie wearables
Inmiddels ben ik alweer enkele maanden onderweg met mijn promotieonderzoek en kom ik gewoon tijd te kort om alle ideeën sneller tot uitvoer te brengen. Het opzetten van onderzoeken kost tijd heb ik gemerkt! Toch gaat de journey in een rap tempo verder. In dit blog vertel ik over de voortgang, de validatie van de eerste wearables, de te nemen hobbels en mijn eerste ervaringen in het veld.
Om stappen te maken in mijn promotieonderzoek moet ik eerst te weten komen welke wearables geschikt zijn voor het draadloos meten van patiënten in en buiten het ziekenhuis. Op dit moment ben ik bezig om een uitgebreide validatie studie op te zetten met een tweetal wearables (pleisters) op de Medium Care en vervolgens op de verpleegafdeling. 'Wat houdt een goede validatie in? Ik kan u zeggen, daar komt nog best wat bij kijken'
Maar wat houdt een goede validatie in? Ik kan u zeggen, daar komt nog best wat bij kijken.
Wat houdt een goede validatie in?
Allereerst stel je de vraag: wat wil ik kunnen meten in welke situaties? Tijdens mijn promotie ben ik op zoek naar de meerwaarde van het op afstand draadloos kunnen meten van vitale functies om achteruitgang bij patiënten na een grote operatie eerder te herkennen. Dit geldt niet alleen voor patiënten op de verpleegafdeling, maar ook voor de patiënten thuis na ontslag. Dit vraagt om een uitgebreide validatie aanpak. Hierbij moet je rekening houden met een aantal aspecten.
Ik start met patiënten die intensieve zorg nodig hebben, niet mobiel zijn, maar wel continu worden bewaakt zoals op de Medium Care. Belangrijk in de validatie van verschillende vitale functies is het feit dat je niet alleen waarden gaat valideren die in de ‘normaalrange’ liggen, maar juist ook abnormale waarden, zoals een hele hoge hartslag en ademhaling.
Vervolgens hoop ik nog steeds betrouwbare metingen te kunnen verkrijgen wanneer patiënten wat mobieler zullen zijn, zoals op een verpleegafdeling. Eenmaal thuis moet de patiënt in staat zijn om vrij te kunnen bewegen en willen wij nog steeds betrouwbare metingen kunnen ontvangen – zij het met een lagere frequentie.
Metingen op de Medium Care
Dit vraagt dus om een trapsgewijze validatie. Momenteel worden al patiënten op de Medium Care gemeten met een pleister voor het meten van vitale functies. De metingen worden vergeleken met de huidige standaard, een patiënten monitor naast het bed die continu meet.
Erik Huizinga, master student Technische Geneeskunde helpt mij hierbij. Hij onderzoekt of een verandering in vitale functies te herkennen is en of te achterhalen is in hoeverre dit samenhangt met de beschikbare informatie van de patiënt. Zoals gemeten vitale waarden gerapporteerd door verpleegkundigen, maar ook verdenkingen op verschillende complicaties waar uitgebreide diagnostiek voor nodig is, zoals een beginnende sepsis of longontsteking.
Eerste bevindingen op de Medium Care
Onlangs liep ik een ochtend mee met de verpleegkundigenzorg voor patiënten op de Medium Care. Eén ding wat me opviel was dat zij écht géweldige zorg leveren daar!
'Het woord 'draadloos' komt hier nog niet echt in het woordenboek voor, al zou het gros van de verpleging dat maar al te graag willen' Ook zag ik de logistieke uitdaging rondom de inzet van wearable metingen bij de patiënt. Op deze afdeling waar continu gemonitord wordt, is de patiënt al behoorlijk vol gehangen met slangen, infusen en andere meetapparatuur. Het woord ‘draadloos’ komt hier nog niet echt in het woordenboek voor, al zou het gros van de verpleging dat maar al te graag willen. En ik ga ze nog eens extra meten met wearables.
Op de verpleegafdeling worden patiënten niet meer continu bewaakt en zijn ze veelal van de meeste ‘draadjes’ verlost. Vanzelfsprekend kan ik dan makkelijker een aantal wearables ‘plakken’ op de patiënt. Echter, om je wearables te kunnen valideren zul je ook hier moeten nadenken over de inzet van een (tijdelijke) continue referentie standaard, zodat je metingen kunt vergelijken op juistheid. En deze continue metingen zijn ze niet gewend op de verpleegafdeling.
Nog de nodige hobbels te nemen
Daarnaast zijn nog de nodige andere hobbels te nemen. Op dit moment loop ik bijvoorbeeld tegen de volgende uitdagingen aan.
'Ook al suggereren bedrijven dat een pleister 3 dagen continu vitale waarden zou kunnen meten, in de praktijk valt dit nog weleens tegen' Ook al suggereren bedrijven dat een pleister 3 dagen continu vitale waarden zou kunnen meten, in de praktijk valt dit nog weleens tegen. Stukken data die wegvallen, omdat de pleister wegdrijft bij zwetende patiënten of een batterij die het te snel begeeft. Gegevens die niet worden doorgestuurd omdat het wifi-netwerk is uitgevallen of vanwege andere - soms nog onverklaarbare - redenen. En wat te denken van pleisters die per ongeluk worden weggegooid wanneer een patiënt met spoed interventie nodig heeft. Ojee!
En dan moet je de data nog uit een wearable zien te verkrijgen. De ene koppelt met een iPad en een beveiligde cloud, de ander moet zelfs op het eigen ziekenhuisnetwerk geïnstalleerd worden. Ook dat heb je niet binnen een dag geregeld. Werk aan de winkel!
Natuurlijk wil ik het liefst wearables valideren tegen een bekend veronderstelde gouden standaard, maar in het pad van Intensive Care naar huis moeten we soms ook kijken naar andere oplossingen die pragmatisch inzetbaar zijn.
Zo is bijvoorbeeld de gouden standaard voor het meten van de ademhalingsfrequentie capnografie. In een gecontroleerde omgeving bij gesedeerde patiënten op de operatiekamer is dit weinig belastend en absoluut de beste manier. Maar dit is nauwelijks haalbaar om in te zetten bij een wakkere mobiele patiënt die je gedurende een langere periode wilt meten.
Een uitdaging dus om van de wearable metingen spaghetti te maken!
Schat aan informatie
Toch is deze uitgebreide validatie absoluut de moeite waard. Niet alleen zal het valideren ons duidelijk maken of er een betrouwbare en robuuste wearable is die inzetbaar is voor het op afstand kunnen meten van patiënten in het pad van Intensive Care naar huis. Bovenal zal het ons een schat aan informatie opleveren die we nodig hebben om deze nieuwe manier van innoveren in de zorg handen en voeten te geven. Input van enthousiaste verpleegkundigen, artsen en patiënten is daarbij een must!
Mocht u dan ook ideeën hebben of belangrijke aspecten weten die ik vooral niet moet vergeten in het validatietraject van IC naar huis? Let me know! Graag ga ik met u in gesprek via Twitter of LinkedIn.
Als Product Researcher bij FocusCura sta ik met mijn ene been in de wereld van geavanceerde thuiszorgtechnologie en met mijn andere been sta ik als PhD candidate tussen de patiënten en zorgverleners in het UMC Utrecht om wetenschappelijk onderzoek te doen. In dit blog geef ik updates over mijn promotieonderzoek ‘A Safe Path from ICU to Home’ en de ontwikkelingen rondom het onderzoek naar cVitals.
